یه دوستی بهم گفت اسم وبلاگتون ثقیله!اصلا اینهمه موجود تنها چرا رفتین سراغ پلوتون؟

چی بگم؟

راستی فهمیدین منجما چند تا قمر هم واسه پلوتون ساختن؟یعنی کشف کردن
یعنی دیگه تنها نیست؟!

ولی ما بازم مینویسیم واسه پلوتون یا هر موجود تنها واسه تنهایی خودمون واسه شما
اصلا میخواییم درددل کنیم چیکار داری؟
حالا میخواد کسی بخونه یا نخونه...
نظر بده یا نده....برگزیده بشیم یا نشیم
اهمیتی نداره
من (ما)فقط میخواییم حرفامونو بزنیم...همین

اصلا کی گفته بیای بخونی ؟
.
ببخشید امروز حالم خوب نیست یعنی یه نفر حالمو گرفت..

                                      برمیگردم زوود

                      خانمها (با شما نیستم با بقیه نویسنده های وبلاگم)

           جون من بیاین کمک ....بی معرفتا..هر سال همین کارو میکنن ن ن ن

خانمها و آقایون (این دفعه با خود شما هستم)منتظر پست های جدید باشید

                                                                                       فعلا  ..

پلوتون  سلام
سلام
با توام
سلاااااااااااااام
میدونم که میشنوی ،همه میشنوند
میدونم جوابمو میدی...
میدونم منتظر بودی یه نفر بهت سلام کنه و از تنهایی درت بیاره
پس سلام....
سیاره تنهای من ..
گاهی وقتها بهت حسودیم میشه
نه بخاطر تنهاییت(که خودم هم تنهام)
نه بخاطر سرد بودنت(که منم سرد سردم)
و نه بخاطر تاریکی که درش معلق موندی
که دنیای ما هم تاریکه....تاریک و سیاه
بهت حسودیم میشه
بخاطر اینکه تو به خدا نزدیکی...خیلی نزدیک
تنهایی و سردی و تاریکی تو ، تو رو به خدا نزدیک میکنه
اما..،تنهایی و سردی و تاریکی ما ...، مارو روز به روز ازش دورتر  میکنه
دورتر...دورتر
بیا و نامردی نکن وساطت مارو پیش خدا بکن

           منتظرجواب هستما

          همون قضیه بامدادو ستاره وچشمک و ....

به سیاره کوچکم پلوتون:

پلوتون عزیزم سلام

این اولین نامه ای است که برای تو می نویسم.از همه شنیده ام که تو را سرد ترین و تاریک ترین

سیاره منظومه شمسی می  خوانند. اما من اشکهای گرم تو را دیده ام که در شبهای نمناک

 بر گونه های سردت می چکد و تپش قلب مهربان و تنهایت را حس کرده ام.

و من....بیشتر از یک شازده کوچولو برای تو! چون هیچ وقت ترکت نمی کنم و نه یک شاخه که

یک باغ غنچه رز روی شرقی ترین سمت صحرایت خواهم کاشت.

خدا تو را خیلی دوست دارد(چون در تنهایی و خلوت و سکوت تو را آفریده..)

من هم همین طور!

اگر موافقی که سیاره من باشی به نزدیک ترین ستاره همسایه ات بگو تا امشب

 درست در اولین لحظه بامداد چشمهای منتظر مرا به چشمکی شاد کند!

از این به بعد برای تو می نویسم هر وقت شعر زیبایی خواندم هر وقت احساس دلتنگی کردم هر وقت خبر خوب یا...بدی داشتم همه را برایت می نویسم

خلاصه اینکه همرازم میشوی!

من و تو دوستان تازه ای پیدا می کنیم دوستانی که غیر از تو تنها کسانی هستند که نوشته های من

را می خوانند و برای تو شمع هدیه می آورند تا دل کوچکت از دوری خورشید تنگ نشود.