در ادامه تفکراتم درباب دنیای مجازی:
اگه یادتون مونده باشه پستی داشتم با مضمون(دنیای مجازی دقیقا کجاس؟)!و امروز به اکتشافات جدیدی دست یافته ام که به عنوان ذکاتش اونها در اختیار شما دوستان میگذارم.
از اول اولش که بخوایین باید بگم:وقتی وارد این دنیای مجازی شده بودم احساس یه غریبه توی غربت رو داشتم کسی که توی یه دالان پیچ در پیچ گیر کرده باشه که نه آدرس جایی رو بلده نه تواین شلوغی کسی رو میشناسه حتی محیط چت روم و سایت و ..کلا نت جوری بود که جلوی همه نمیشد اسمشو بیاری چون ممکن بود طرف قضاوتهای بی اساس اطرافیان قرار بگیری!
ولی بعد از مدتی بین این همه هیاهو وشلوغی یه حرفهای آشنایی به گوشم خورد یه چهره های آشنایی دیدم مثل بچه ای که مامانش رو گم کرده بوده و حالا از دور ییهو میبینتش ذوق میکردم خلاصه اش اینکه دوستانی پیدا کردم که فکر میکنم اگه تو دنیای واقعی دور و برم میخواستم بگردم به این زودی ها نمیدیدمشون.
دوستانی که ممکنه فرسنگها باهاشون فاصله داشته باشم ولی اونقدر بهشون احساس نزدیکی میکنم که باور نمیکنم تا حالا ندیدمشون!!
دوستی که وقتی با هم چت میکنیم صدای خنده مون ممکنه صدای آقا رو در بیاره یا وقتی واسه هم درد دل میکنیم کیبورد بیچاره تا مرز سوختن میره!!...
دوستی که محرم تر از هر محرمی شد، دوستی که اونقدر دوستش دارم که اگه بفهمه خنده اش میگیره
دوستی که در جواب هر حرفم یه جمله از قرآن یا دیگر صحف مقدس میاورد و از اونجایی که با فارسی ساز میونه خوبی نداشت!غیر از فینگلیش به زبان عربلیش هم کاملا مسلط بود
.....بله من این دوستی ها رو جدی گرفتم و از همون روز برای دیدنشون لحظه ها رو میشمارم
ولی حالا دیگه مطمئنم که بهترین جا برای دوستیابی همین جاست
اینجا قبل از اینکه چشم و ابروی طرف رو ببینی و دلباخته بشی ،قبل از اینکه ماشین و مدل گوشی ش رو ببینی و خوشت بیاد قبل از اینکه مانتوی تنگش روببینی و قضاوت کنی یا حتی عبا و عمامه رو ببینی و دوری کنی...
فکرش رو میبینی، که در قالب کلمات اونو نشون میده ،با اولین کلام میشه فهمید و شناخت، اینجا عقل حرف اول رو میزنه.
البته نا گفته نماند اینجا هم وبلاگهای زرد پیدا میشه،اینجا هم دروغ وکلک پیدا میشه ،اینجا هم دل شکسته پیدا میشه(اینجا جدای از صحنه امتحان بشر نیست)
ولی اگه با بینش درستی واردش بشی و توی دام تله های چشمک زن اینترنتی نیفتی ،میتونی چیزهای مفیدی بدست بیاری .